Fungae

DOTRZE� DO CELU

Wawszczyk, ten go��, kt�ry i film potrafi – „Je� Jerzy” – i komiks (pami�tacie „Pana �ar�wk�”?) wraca. Wraca z now� powie�ci� graficzn�, tym razem zrobion� z go�ciem, z kt�rym wsp�pracowa� te� przecie� znakomicie umie, czyli Tomaszem Lwem Le�niakiem, jednym ze wsp�tw�rc�w „Je�a Jerzego”, tego komiksowego i filmowego te�. I �wietnie im ta wsp�praca wychodzi. „Fungae” to mo�e i rzecz z�o�ona z takich element�w doskonale nam ju� znanych, ale w tym wydaniu zyskuj�cych autorski sznyt. No i znakomitego klimatu, kt�ry mnie urzek� od pierwszych stron.

Matka, ojciec, syn. I ten �wiat. �wiat niego�cinny, mroczny, ponury, niebezpieczny, kt�ry musz� przemierza� w dodrze do celu. Czy przetrwaj�? Czy zdo�aj� poradzi� sobie z przeciwno�ciami losu i stworzeniami, jaki tu na nich czekaj�? Wreszcie, czy dotr� do celu i jaki to w og�le jest cel?

Moja przygoda z tw�rczo�ci� Wawszczyka zacz�a si� od filmu „Je� Jerzy”. I tak troch� z ignorancj� do tej adaptacji podszed�em, bo skupi�em si� na tym, �e to jednak Skar�ycki, �e Le�niak za ni� stali, skupi�em si� na paru nazwiskach rodzimych komiksiarzy, kt�rych zna�em, ceni�em, w kt�rzy si� tam udzielali. A Wawszczyk, re�yser przecie�, jako� tak w tej mojej �wiadomo�ci przepada�. Wi�c, kiedy bra�em si� za jego „Pana �ar�wk�”, nazwisko z niczym mi si� nie skojarzy�o. Bywa. Ale od czasu „Pana �ar�wki” o Wawszczyku ju� pami�tam, ceni� sobie i dlatego – no i ze wzgl�du na udzia� Le�niaka, kt�rego uwielbiam od bardzo dawna – to na „Fungae” najbardziej z nowego rzutu Kultury Gniewu czeka�em.

I warto by�o. Niby to komiks prosty, niby z�o�ony z dobrze nam znanych schemat�w, element�w, a jednak posklejanych ze sob� tak, �e mnie to kupuje. Czytaj�c album mia�em wra�enie, �e to troch� taka polska odpowied� na „Krud�w”, nieco zapomnian� ju� animacj� sprzed dekady. Ale jest bardziej nastrojowo, wi�cej w tym mroku, wi�cej wzrusze�. Inaczej roz�o�one s� akcenty, inaczej p�ynie fabu�a, bardziej to wszystko oniryczne i brutalniejsze te�. I to zdecydowanie. Bo mo�e to i ba��, ale ba�� dla doros�ych raczej czytelnik�w i o tym pami�ta� trzeba.

Fajnie napisana to rzecz, ale najwi�ksz� jej si�� i tak pozostaj� ilustracje Le�niaka. A Le�niak wspina si� tu na swoje wy�yny. Klimatyczne, nastrojowe to to, autor nie �a�uje nam czerni, ale i �wietnie podbudowuje nastr�j, operuj�c oszcz�dnie dobieranymi (cz�sto w ramach danej sekwencji utrzymanymi w jednej kolorystyce) barwami, kt�re urzekaj�. Zreszt� wszystko, co tu graficznie serwuje nam ten jeden z ojc�w „Je�a Jerzego”, robi robot�. Bo i mroczne to, niczym dla doros�ych, a jednocze�nie cartoonowe, jak z komiks�w dla dzieci. Tak balansuje, jak ca�a ta opowie��, mi�dzy czym�, co mog�oby nadawa� si� dla m�odych, i czym�, co przecie� skierowane jest do dojrzalszych odbiorc�w.

Bardzo dobry komiks. Powie�� graficzna, w kt�rej wi�cej jest do ogl�dania, ni� czytania – Wawszczyk nie epatuje dialogami i tekstem, tych niemal tu nie ma, cho� nie znaczy to, �e tre�� na tym cierpi – dzi�ki czemu ilustracje i talent rysownika mog� wybrzmie� jak nale�y. Efekt finalny jest znakomity, odpowiednio nastrojowy, dramatyczny, bardzo przyjemny i z jakim� takim filmowym zaci�ciem potraktowany. No i zostaje w pami�ci.