Krew Manitou. Manitou. Tom 4

Krew Manitou" to czwarta cz�� cyklu, w kt�rej jasnowidz Harry Erskine wraz ze swoim duchowym przewodnikiem stara si� zapobiec zag�adzie ludzko�ci. Autor kolejny raz otwiera przed czytelnikiem otch�a� nadprzyrodzonych mocy i india�skich zakl��. Tym razem jednak z�o przybiera wyj�tkow� posta�, bo tajemnica wampirzej epidemii si�ga starych, s�owia�skich legend.

Po raz kolejny Graham Masterton nie pozwala nam si� nudzi� przy lekturze swojej ksi��ki.

Karol B

Misquamacus powraca!

Czy mo�e by� co� bardziej przera�aj�cego ni� �mier�? Okazuje si�, �e �ycie w jej oczekiwaniu, a nawet wi�cej – �ycie w prze�wiadczeniu, �e jest si� martwym, �e nie ma nadziei, a tak�e �ycie po �mierci, kiedy uwi�ziona w ciele dusza wci�� nie chce odej�� w za�wiaty, s� jeszcze gorsz� opcj�. Wie o tym doskonale jasnowidz Harry Erskine, wyst�puj�cy na komercyjnym rynku, jako Niesamowity Erskine. Jego specjalno�ci� jest wr�enie z kart i wyci�ganie pieni�dzy od fanatycznych emerytek, ale tak naprawd� jego talent nie polega tylko na doskona�ym aktorstwie. Rzeczywi�cie ma ON zdolno�� komunikowania si� z duchami, g��wnie za spraw� swojego Duchowego Przewodnika, �piewaj�cej Ska�y, szamana z plemienia Siuks�w. Problem w tym, �e ka�da taka aktywno�� w przesz�o�ci �le si� dla niego ko�czy�a, nara�a� zar�wno �ycie swoje, jak i swoich znajomych (mo�e dlatego ci obecni, nie chc� mie� z nim nic wsp�lnego).

Czytelnicy, kt�rzy mieli ju� mo�liwo�� zag��bienia si� w lektur� cyklu „Manitou” Grahama Mastertona doskonale wiedz�, o czym (i o kim) mowa. Erskine mia� bowiem w�tpliw� przyjemno�� wielokrotnie zmierzy� si� z demonicznym Misquamacusem, jednym z najgro�niejszych mieszka�c�w strony z�a, za ka�dym razem ryzykuj�c nie tylko zdrowie psychiczne, ale i utrat� �ycia. Chocia�, mo�na by powiedzie�, �e co to za �ycie – marnuje sw�j talent nak�aniaj�c ludzi do zakupu sproszkowanych zi�, kt�re i tak nie zadzia�aj�, mieszka w prawdziwych ruderach, a na dodatek rozpad� si� jego zwi�zek z Karen. Mo�e w�a�nie dlatego po raz kolejny Erskine podejmuje si� dzia�ania, w obliczu problem�w gn�bi�cych Nowy Jork. Cho� w�a�ciwie – znaj�c Mastertona – problem nie jest odpowiednim s�owem. To raczej swego rodzaju koniec �wiata, wizja otwartych bram piekielnych, zbryzganych krwi� zara�onych nieszcz�nik�w.

I pomy�le� tylko, �e wszystko zacz�o si� od jednego makabrycznego przypadku zachorowania m�odej dziewczyny, dorabiaj�cej jako uliczny mim. �wiadkiem dziwnego zachowania oraz problem�w gastrycznych Susan Fireman jest doktor Frank Winter, gastroenterolog, pracownik Szpitala Si�str Jerozolimy. Kiedy dziewczyna zaczyna na ulicy wymiotowa� krwi� natychmiast udziela jej pomocy nie�wiadomy jeszcze tego, �e ju� wkr�tce pacjent�w z podobnymi objawami b�dzie setki, je�li nie tysi�ce. Wszelkie medyczne diagnozy upadaj�, kiedy okazuje si�, �e zwymiotowana przez dziewczyn� krew, tak naprawd� nie dosta�a si� do jej przewodu pokarmowego w wyniku krwotoku wewn�trznego i … nie jest jej. Rozmowa z Susan ujawnia kolejne przera�aj�ce fakty – okazuje si�, �e to krew jej wsp�lokator�w, kt�rych zamordowa�a podrzynaj�c gard�a i, po posileniu si�, pozostawiaj�c na pewn� �mier�.

Jak si� okazuje, takie przypadki jak Susan mno�� si� w zastraszaj�cym tempie. Ka�dy z chorych nie tylko ma na sumieniu �miertelne ofiary, nierzadko nawet swoje dzieci, ale ka�dy narzeka te� na dojmuj�ce, niezwykle bolesne uczucie p�oni�cia. Ten ogie� trawi�cy ich trzewia, mo�e ugasi� tylko jedno – ludzka krew. Wszyscy pacjenci maj� te� powtarzaj�cy si�, przera�aj�cy sen o zamkni�ciu, s�ysz� ponadto obco brzmi�ce s�owa „Tatal nostru!”. Panika obejmuje ca�e miasto, zosta� og�oszony stan wyj�tkowy, za� z godziny na godzin� przybywa ofiar. W takich w�a�nie okoliczno�ciach Niesamowity Erskine przyjmuje klienta, kt�ry skar�y si� na koszmar, kt�ry nie pozwala mu w nocy zasn��…

Jak zako�czy si� ta opowie��? Cho�, maj�c w pami�ci poprzednie cz�ci serii, mo�emy by� pewni, �e Erskine dzielnie stanie do walki z gro�nym demonem, to czy i tym razem uda mu si� wygra�? Jaki plan ma Misquamacus? Przekonamy si� o tym z lektury „Krwi Manitou”, chyba najlepszego tomu historii, a przynajmniej najbardziej krwawego. To powie�� wy��cznie dla czytelnik�w o mocnych nerwach i niezbyt wybuja�ej wyobra�ni, bowiem opisy s� tak plastyczne, �e jakakolwiek pr�ba ich dodatkowego urealnienia mog�aby sko�czy� si� naruszeniem delikatnej r�wnowagi psychicznej, b�d� te� … koszmarami sennymi. Masterton po raz kolejny pokaza� bowiem sw�j talent do tworzenia klimatu wype�nionego z�em, do kreowania wspania�ych bohater�w fabu�y, kt�ra porywa, kt�ra nie pozostawia miejsca na w�tpliwo�ci.

Justyna Gul

Qultura s�owa

"Czas nie zawsze jest lekarzem, zw�aszcza w przypadku szczeg�lnie wielkich niesprawiedliwo�ci."

Trzeba przyzna�, �e w czwartym tomie autor pojecha� ostro po bandzie czerwieni, krwisto�ci i ognisto�ci. W "Krwi Manitou" ju� nieco inny charakter wi�d� prym w fabule, mniej zwi�zany z india�skimi duchami ni� we wcze�niejszych ods�onach serii ("Manitou", "Zemsta Manitou", "Duch zag�ady"), mniej w�ciek�ego, bezlitosnego i z�o�liwego Misquamacusa, a wi�cej upior�w, potwor�w i wampir�w. Apokalipsa, kt�ra dotyka Nowy Jork, b�yskawicznie rozwijaj�ca si� epidemia zbieraj�ca �miertelne �niwo, ludzie uwi�zieni na granicy dw�ch �wiat�w, kt�rym nic ju� nie jest w stanie pom�c. Z jednej strony ofiary niezwyk�ej kombinacji objaw�w chorobowych, a z drugiej opanowuj�cy ich bezwzgl�dny przymus czynienia z�a. Plusem okaza�a si� mniejsza dawka ironicznego humoru, nierozwa�nych s��w rzucanych przez g��wnego bohatera, jednak jeszcze momentami wci�� zaskakuje jego niefrasobliwo��, lekkomy�lno��, nieprzygotowanie do walki ze z�em, cho� zebra� ju� spore do�wiadczenie w tej dziedzinie.

Powie�� nie trzyma�a mocno w napi�ciu, nie dra�ni�a wyobra�ni, by�a materia�em do lekkiej przygody czytelniczej, niezobowi�zuj�cego relaksu z ksi��k� w r�ku, kr�tkim epizodem z irracjonalnymi zjawiskami i nadprzyrodzonymi zjawiskami. Sprawdzi�a si� jako reset po ci�kim dniu pracy, niewymagaj�cy wi�kszego skupienia, w takim te� duchu by�a pisana. Ale to te� dow�d na to, jak bardzo w ci�gu ostatnich kilkunastu lat zmieni�a si� mentalno�� spo�eczna, przesun�a granica bod�c�w strachu wywo�ywanych przez fikcj� literack�, filmow� czy gier komputerowych. Naturalny proces wi�kszego szokowania, powtarzalno�ci, dynamiczno�ci, a przez to szybszego oswajania, przyzwyczajania i ujarzmiania negatywnych obraz�w. Ciekawi mnie dok�d zaprowadz� nas nast�pne dziesi�ciolecia, czego w�wczas b�dziemy si� panicznie ba� spotykaj�c si� z takim gatunkiem literackim jak horror, jak zaskakiwa� b�d� nas autorzy, na co k�a�� b�d� nacisk, aby rozgrzewa�a si� nasza wyobra�nia czytelnicza.

[Adres usuni�ty]

Misquamacus wiecznie �ywy ;)

Czwarty tom cyklu "Manitou" Mastertona to zmagania ze starym dobrym znajomym ;) ... Tylko Masterton m�g� chyba wymy�li� i napisa� kolejn� cz�� horroru o zmaganiach z demonem, kt�rego ju� tyle razy "ostatecznie" unicestwiono :) ... Ka�de kolejne "unicestwienie" nie jest jednak, jak wida�, unicestwieniem ostatecznym ;) Pisa�em ju� o tym w innych recenzjach, ale napisz� jeszcze raz: to ca�y Masterton :) ... Jakiej by nie wymy�li� bzdury, to ta "bzdura" wci�� trafia w punkt, i cho� pozornie pachnie szmir�, to wci�� si� broni :)

C� wymy�li� tym razem nasz znajomy, krwio�erczy india�ski demon? Seri� mord�w o i�cie wampirzym charakterze i specyfice... Mord�w dokonuj� oczywi�cie op�tani przez niego ludzie (bynajmniej nie za spraw� jakiego� wirusa, jak s�dz� lekarze). Liczba krwawych mord�w i poder�ni�tych garde� idzie w setki, krew leje si� strumieniami, a nad ca�o�ci� zapanowa� musi, tak jak i stoczy� (zn�w) walk� z demonem nie kto inny, jak Harry Erskine. Czy zn�w si� uda? ;) ... (naprawd� musze udziela� odpowiedzi na to pytanie? :) ).

Skal� pozornej szmiry i "przegi�cia" w wykonaniu Mastertona niech zobrazuje poni�szy przyk�ad fabularny: Misquamacus wykorzystuje w swym krwawym dziele u�pione wampiry sprowadzone do Ameryki w XIX wieku, wampiry te za�, po latach u�pienia, budz� si� i odradzaj� w zwi�zku z atakiem na WTC 11.09.2001r. ... :) Przegi�cie totalne, prawda? A jednak... wci�� si� broni! :) Sztuki uczynienia ze szmiry mistrzostwa (w dobrym tego s�owa znaczeniu) naprawd� nie potrafi lepiej nikt ni� Graham Masterton :)

Polecam!

Dzi�kuj� Wydawnictwu Albatros za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje si� tak�e na moim blogu:

[Adres usuni�ty]

MANITOU POWRACA… PO RAZ KOLEJNY

To ju� czwarty tom "Manitou" (a pi�ty, je�li liczy� spin-off serii "D�inn"), ale Masterton nie zwalnia tempa. Co prawda po poprzedniej cz�ci, kt�ra by�a solidnych rozmiar�w tomiszczem, ten pod wzgl�dem obj�to�ci wypada do�� blado, ale i tak warto po niego si�gn��. Dlaczego? Bo brytyjski autor po raz kolejny pokaza� za co fani kochaj� jego tw�rczo��, a w szczeg�lno�ci ten klimatyczny, pe�en grozy i brutalno�ci cykl, kt�ry jednocze�nie oferuje solidn� dawk�... humoru.

Wszystko zaczyna si� od wymiotuj�cej krwi� kobiety. Na miejscu zdarzenia jest akurat lekarz, dr. Winter, kt�ry udziela jej pomocy. Biedaczka zostaje przewieziona do szpitala i tu zaczynaj� si� problemy. Lekarze nie s� w stanie znale�� �r�d�a krwawienia, natomiast odkrywaj�, �e krew wcale nie nale�a�a do pacjentki. Kobieta wymiotowa�a bowiem mieszank� posoki dw�ch obcych os�b – musia�a j� wypi�, a jej ilo�� sugeruje, �e „dawcy” najprawdopodobniej ju� nie �yj�. Jakby tego by�o ma�o, chora cierpi na �wiat�owstr�t i ma anemi�. Zachowuje si� jak wampir, a lekarze, zafascynowani tym przypadkiem, chc� odkry� prawd� zanim pacjentka wpadnie w r�ce policji. To jednak dopiero pocz�tek, bo wampirza epidemia zaczyna si� roznosi� i dosi�ga� kolejne osoby. Dochodzi do paniki, w�adze staraj� si� wyja�ni� wszystko w racjonalny spos�b i… Tu na scen� wkracza doskonale znany nam Harry Erskine, kt�ry wie, �e kryzys wywo�a�o co� nie z tego �wiata. najprawdopodobniej macza� w tym palce sam Misquamacus, z kt�rym Harry walczy� ju� tyle razy, z tym �e ten przecie� mia� zosta� ostatecznie pokonany ju� jaki� czas temu…

Je�eli cenicie tw�rczo�� Mastertona, a nie znacie cyklu o Manitou, jak najszybciej powinni�cie to zmieni�. Podobnie zreszt� jak w przypadku, gdy uwielbiacie horrory, bo cho� brytyjski mistrz grozy stworzy� dziesi�tki znakomitych dzie� i kilka d�ugich cykli, to w�a�nie "Manitou" jest jego opus magnum. A przy okazji - mo�e przede wszystkim? - po prostu znakomitym horrorem. Horrorem, kt�ry ma w sobie i du�o klimatu, i brutalno��, i nieco kiczu, i nieco epicko�ci - i wreszcie ten wspomniany humor, kt�ry dodaje ca�o�ci lekko�ci i sprawia, �e seri� czyta si� naprawd� znakomicie, nawet je�li nie jest ona wolna od b��d�w.

Czwarty tom, po kolejnym ostatecznym pokonaniu Manitou, serwuje nam opowie��, w jakich Masterton jest najlepszy. Co to znaczy? Mamy tu gaw�dziarstwo w klimatach legendy miejskiej, do tego �wietne po��czenie fakt�w z fikcj� i uczynienie z ca�o�ci rzeczy jak najbardziej prawdopodobnej. Niewielu autor�w to potrafi, jemu si� udaje. Na dodatek wie te� w jaki spos�b urzec klimatem, jak rzadko kt�ry pisarz zajmuj�cy si� literatur� grozy. A �e nie brak tu rozmachu i pewnej dozy epickich scen, pomieszanych razem z elementami, jakby �ywcem wzi�tymi z "Z archiwum X", "Krew Manitou" czyta si� naprawd� doskonale.

Nic wi�cej dodawa� ju� chyba nie musz�, prawda? Tak, jak i nie trzeba niniejszej powie�ci poleca� mi�o�nikom autora. Je�li jednak uwielbiacie horrory i chcecie przeczyta� co� dobrego, nastrojowego i dobrze napisanego, koniecznie powinni�cie pozna� nie tylko ten tom, ale ca�� seri� o Manitou. Naprawd� warto.