“Gra o tron” to jedna z najbardziej popularnych powie�ci fantastycznych ostatnich lat.
Daj si� porwa� wspania�ej historii pe�nej intryg, morderstw i niezwykle mrocznych spisk�w.
“Gra o tron” czyli pierwszy tom serii “Pie�� Lodu i Ognia”, sta�a si� w ostatnich latach �wiatowym bestsellerem, po kt�ry si�gaj� fani i Czytelnicy w ka�dym wieku. Fenomen ksi��ki George’a Martina kryje si� w doskonale zbudowanym i wykreowanym �wiecie. Szczeg�owe opisy przenosz� nas w zupe�nie inn� rzeczywisto��, wype�nion� walkami o upragnione przyw�dztwo oraz tajemnicami, kt�re nieraz zmieniaj� bieg wydarze�. Akcja rozgrywa si� w Westeros - krainie, w kt�rej �y�y niegdy� smoki. Narracja w serii “Pie�� Lodu i Ognia” prowadzona jest przez wielu bohater�w. W pierwszej cz�ci mo�emy wyr�ni� dziewi�� os�b, kt�re przenosz� nas w r�ne zak�tki �wiata. S� to: Will, Eddard Stark, Catelyn Stark, Sansa Stark, Arya Stark, Brandon Stark, Jon Snow, Tyrion Lannister oraz Daenerys Targaryen.
Historia rozpoczyna si� w Zachodnich Krainach. Powoli nadchodzi zima, zbuntowani w�adcy pokonali szalonego Smoczego Kr�la - Aerysa Targaryena, kt�ry zasiada� na �elaznym Tronie. Uda�o mu si� zbiec, chocia� nie na d�ugo, poniewa� �mier� dopad�a go z r�k gwardzisty. Niestety, pozostawi� po sobie potomstwo, kt�re nie jest wcale bardziej �askawe od ojca. Pocz�tkowo tron zdobywa Robert, najlepszy z buntownik�w. Lata pokoju nie trwaj� jednak d�ugo i ponownie zaczyna si� walka o to, kto na nim zasi�dzie. Du�e znaczenie w powie�ci odgrywa Nocna Stra�, kt�ra pilnuje Muru - ogromnej budowli, oddzielaj�cej Siedem Kr�lestw od krain le��cych na p�nocy, trzymaj�c na dystans z�owrogi �wiat lodu. Pierwszy tom sagi ju� na starcie wrzuca czytelnika w wir wydarze�.
Powie�� George’a Martina z pewno�ci� przypadnie do gustu ka�demu, kto jest fanem fantastyki oraz widowiskowych bitew i intryg. George R. R. Martin zadba� r�wnie� o to, by sie� spisk�w onie�miela�a najwi�kszych wyjadaczy. Bohaterowie s� niepowtarzalni i tworz� barwne oraz wyraziste postacie, kt�rych nie spos�b wyrzuci� z pami�ci. “Gra o tron” zawiera r�wnie� elementy romansu, kt�ry wci�ga i nie pozwala oderwa� si� od powie�ci na d�u�ej, ni� to konieczne.
“Gra o tron” zyska�a ogromn� popularno��, na podstawie ksi��ki w 2011 roku powsta� tak�e serial “Game of thrones”. W rol� Daenerys Targaryen wcieli�a si� Emilia Clarke, Lena Headey zagra�a Cersei Lannister, a Kit Harington wyst�pi� jako Jon Snow. Ekranizacja spotka�a si� z bardzo dobrym odbiorem i zyska�a miliony widz�w na ca�ym �wiecie, wielokrotnie zdobywaj�c statuetki Emmy oraz Z�otego Globu. Re�yserami s� David Benioff oraz D.B. Weiss.
Darmowy fragment ksi��ki
PROLOG
— Powinni�my wraca� — nalega� Gared, kiedy las zacz�� pogr��a� si� w mroku. — Dzicy nie �yj�.
— Czy�by� ba� si� zmar�ych? — spyta� ser Waymar Royce z cieniem u�miechu na ustach.
Gared nie da� si� sprowokowa�. By� m�czyzn� w sile wieku, sko�czy� pi��dziesi�t lat i widzia� ju� niejedno pani�tko; wi�kszo�� z nich przychodzi�a i odchodzi�a.
— Zmarli to zmarli — o�wiadczy�. — Nic nam do nich.
— Czy oni rzeczywi�cie nie �yj�? — dopytywa� si� Royce. — Jakie mamy dowody?
— Will ich widzia� — powiedzia� Gared. — Je�li ON twierdzi, �e oni nie �yj�, to ja mu wierz�.
Will domy�la� si� ju� wcze�niej, �e pr�dzej czy p�niej wci�gn� go do swojej k��tni. Pragn�� jednak, by nast�pi�o to p�niej.
— Moja matka opowiada�a mi, �e zmarli nie maj� g�osu — wtr�ci�.
— Moja nia�ka m�wi�a to samo, Will — odpowiedzia� Royce.
— Nie wierz w nic, co ci opowiadaj� przy piersi. Istniej� rzeczy, kt�rych mo�na si� nauczy� nawet od zmar�ych. — Jego g�os odbi� si� echem w pogr��aj�cym si� w mroku lesie.
— Przed nami d�uga droga — zauwa�y� Gared. — Osiem dni, mo�e dziewi��, a ju� zapada noc.
Ser Waymar zerkn�� na niego oboj�tnie.
— Codziennie zapada mniej wi�cej o tej samej porze. Gared, czy�by� ba� si� ciemno�ci?
Will widzia� �ci�gni�te usta Gareda i b�yski gniewu w jego oczach schowanych pod czarnym kapturem grubego p�aszcza. Od czterdziestu lat Gared s�u�y� w Nocnej Stra�y i nie przywyk�, by traktowano go lekcewa��co. Ale nie tylko o to chodzi�o. Will wyczuwa� jeszcze co� pod zranion� dum� starca. Mo�na by�o to wyczu� niemal namacalnie; nerwowe napi�cie granicz�ce ze strachem.
Will podziela� ten niepok�j. Od czterech lat s�u�y� na Murze. Kiedy po raz pierwszy wys�ano go na zewn�trz, w jednej chwili przypomnia� sobie wszystkie dawne opowie�ci, �e a� go zemdli�o.
P�niej wydawa�o mu si� to �mieszne. Teraz mia� ju� za sob� ze sto wypraw i niestraszne mu by�o ciemne odludzie. W ten spos�b po�udniowcy nazywali nawiedzany las. Tak by�o a� do dzisiaj, poniewa� tego wieczoru by�o inaczej. Opadaj�ca na las ciemno�� sprawia�a, �e czu� dreszcz na ca�ym ciele. Przez dziewi�� dni jechali na p�noc, potem na p�nocny zach�d i znowu na p�noc. Oddalali si� coraz bardziej od Muru w pogoni za band� dzikich grabie�c�w. Ka�dy kolejny dzie� stawa� si� bardziej niezno�ny od poprzedniego. Dzisiejszy okaza� si� najgorszy ze wszystkich. Li�cie szele�ci�y niczym �ywe stworzenia, poruszane wiej�cym z p�nocy zimnym wiatrem. Przez ca�y dzie� Will mia� wra�enie, �e co� ich obserwuje, co� zimnego i nieust�pliwego, co z pewno�ci� nie darzy�o go sympati�. Gared podziela� jego odczucia. Will pragn��, by jak najszybciej pop�dzili i schronili si� za bezpiecznym Murem, lecz nie m�g� tego powiedzie� swojemu dow�dcy.
A ju� na pewno nie takiemu dow�dcy. Ser Waymar Royce by� najm�odszym synem starego rodu posiadaj�cego zbyt wielu przodk�w. By� przystojnym, osiemnastoletnim m�czyzn� o szarych oczach i niezwykle szczup�ej sylwetce. Rycerz patrzy� z g�ry ze swojego czarnego rumaka na Willa i Gareda, kt�rzy jechali na drobniejszych koniach. Ubrany by� w czarne sk�rzane buty, czarne we�niane spodnie, czarne r�kawice z kreciej sk�ry i wspania�e okrycie, kt�re stanowi�a czarna l�ni�ca kolczuga na�o�ona na warstwy czarnej we�ny i garbowanej sk�ry. Ser Waymar s�u�y� w Nocnej Stra�y od niespe�na p� roku, lecz nie mo�na by�o powiedzie�, �e nie przygotowa� si� do swojego zaj�cia. Przynajmniej je�li chodzi o stroje.
Szczeg�lnego blasku dodawa�o mu jego futro z soboli: czarne jak noc, grube i mi�kkie niczym grzech. „Za�o�� si�, �e sam je wszystkie pozabija� — m�wi� wcze�niej Gared do swoich towarzyszy przy winie. — Pewnie poukr�ca� im �by nasz dzielny wojownik”. Roze�miali si� razem z nim.
Trudno jest przyjmowa� rozkazy od cz�owieka, z kt�rego �miejesz si� za jego plecami, pomy�la� Will, dygoc�c na grzbiecie swojego konia. Gared pewnie czu� to samo.
— Mormont powiedzia�, �e mamy ich wytropi�, i tak zrobili�my — odezwa� si� g�o�no Gared. — Nie �yj�. Nie b�d� nas wi�cej niepokoi�. Przed nami ci�ka droga. Nie podoba mi si� ta pogoda. Je�li spadnie �nieg, powrotna podr� mo�e potrwa� nawet i dwa tygodnie, a �nieg to najmniejsze z�o, jakiego nale�y oczekiwa�. M�j panie, czy widzia�e� kiedy� lodow� burz�?
M�ody rycerz wydawa� si� nie zwraca� na niego uwagi. Wpatry wa� si� w zmrok z min� na wp� znudzon�, na wp� roztargnion�, dobrze znan� jego podw�adnym. Will je�dzi� z nim wystarczaj�co d�ugo, by nauczy� si�, �e w takiej chwili lepiej mu nie przerywa�.
— Will, opowiedz mi jeszcze raz, co widzia�e�. Dok�adnie, niczego nie opuszczaj.
Przed wst�pieniem do Nocnej Stra�y Will by� my�liwym. A dok�adniej m�wi�c, k�usownikiem. Wolni Mallistera przy�apali go na gor�cym uczynku w lesie swojego pana, jak �ci�ga� sk�r� z koz�a, tak wi�c mia� do wyboru: przywdzia� czarny str�j albo straci� r�k�.
Nikt nie potrafi� porusza� si� po lesie r�wnie cicho jak Will, o czym szybko przekonali si� jego czarni bracia.
— Ob�z znajduje si� dwie mile st�d, tu� za wzg�rzem, nad strumieniem — powiedzia� Will. — Podkrad�em si� najbli�ej, jak tylko mog�em. Jest ich o�mioro, m�czy�ni i kobiety. Dzieci nie widzia�em. Postawili sza�as przy skale. �nieg prawie ca�kiem go przykry�, ale ja zauwa�y�em. Nie palili ognia, lecz wyra�nie widzia�em wykopany d�. Nikt si� nie poruszy�. D�ugo ich obserwowa�em. �̄ywi nie wytrzymaliby tak d�ugo, nie poruszaj�c si�.
— Widzia�e� krew?
— Nie — przyzna� Will.
— A jak�� bro�?
— Miecze i �uki. Jeden z nich mia� top�r. Wygl�da� na ci�ki,z podw�jnym ostrzem. Okrutna bro�. Le�a� na ziemi, tu� przy jego r�ce.
— Zwr�ci�e� uwag� na u�o�enie cia�?
Will wzruszy� ramionami.
— Dwoje z nich siedzi pod ska��, a pozostali le�� na ziemi. Jak zabici.
— Albo pogr��eni we �nie — zauwa�y� Royce.
— Zabici — upiera� si� Will. — Na drzewie, w�r�d ga��zi, dostrzeg�em kobiet�. Pewnie sta�a na stra�y. — U�miechn�� si� s�abo.
— Pilnowa�em si�, �eby mnie nie zobaczy�a. Ona tak�e si� nie porusza�a. — Nie potrafi� opanowa� dr�enia.
— Masz dreszcze? — spyta� Royce.
— Troch� — mrukn�� Will. — To z zimna, panie.
M�ody rycerz zwr�ci� si� w stron� siwego zbrojnego. �ci�te mrozem li�cie zaszepta�y dooko�a, a rumak Royce’a skoczy� niespokojnie.
— Gared, jak my�lisz, co ich mog�o zabi�? — spyta� oboj�tnym g�osem ser Waymar. Otuli� si� szczelniej swoim d�ugim czarnym futrem.
— Ch��d — odpowiedzia� Gared zdecydowanym g�osem. — Zesz�ej i poprzedniej zimy, kiedy by�em jeszcze prawie ch�opcem, widzia�em, jak ludzie zamarzali z zimna. Ludzie opowiadaj� o zaspach g��bokich na czterdzie�ci st�p i o wiej�cym z p�nocy lodowatym wietrze, lecz prawdziwym wrogiem jest ch��d.
(...)
Zapada� coraz wi�kszy zmrok. Bezchmurne niebo przybra�o kolor ciemnej purpury, barw� starego siniaka, a potem sczernia�o. Ukaza�y si� pierwsze gwiazdy, p�ksi�yc. �r�d�a �wiat�a, kt�re ucieszy�y Willa.
— Mo�emy jecha� szybciej — powiedzia� Royce, kiedy ujrzeli ca�� tarcz� ksi�yca.
— Nie na tym koniu — odpar� Will. Strach sprawia�, �e stawa� si� zuchwa�y. — Mo�e pojedziesz przodem, m�j panie.
Ser Waymar Royce nie raczy� odpowiedzie�. Gdzie� w g��bi lasu rozleg�o si� wycie wilka. Will zatrzyma� konia pod wykrzywionym starym grabem i zsiad� z niego.
— Dlaczego si� zatrzymujesz? — spyta� ser Waymar.
— Lepiej b�dzie, je�li dalej p�jdziemy pieszo. To ju� za tamtym wzg�rzem.
Royce siedzia� przez chwil� nieruchomo ze wzrokiem utkwionym w dal. Zimny wiatr zaszepta� w koronach drzew. Jego obszerne czarne futro z soboli poruszy�o si�, jakby o�y�o na moment.
— Co� mi si� tutaj nie podoba — mrukn�� Gared.
M�ody rycerz pos�a� mu szyderczy u�miech.
— Niby co?
— Nie czujesz? — spyta� Gared. — Pos�uchaj ciemno�ci.
Will domy�la� si�, o co chodzi Garedowi. W ci�gu czterech lat s�u�by w Nocnej Stra�y nie ba� si� tak bardzo ani razu. Co to by�o?
— Wiatr. Szeleszcz�ce li�cie. Wilk. Gared, czego boisz si� najbardziej? — Nie doczekawszy si� odpowiedzi, Royce zsun�� si� zgrabnie z siod�a. Przywi�za� mocno wierzchowca do ga��zi zwieszaj�cego si� konaru z dala od pozosta�ych koni i wyci�gn�� z pochwy d�ugi miecz. Na r�koje�ci zal�ni�y klejnoty, a promienie ksi�ycowego blasku ze�lizn�y si� po jego ostrzu. Wspania�y miecz, wykuty w zamkowej ku�ni, nowy, s�dz�c z wygl�du. Will podejrzewa�, �e jeszcze nigdy nikt nie zamachn�� si� nim w porywie
gniewu.
— Drzewa rosn� tutaj bardzo g�sto — ostrzeg� go Will. — Tw�j miecz, panie, mo�e si� zapl�ta�. Lepszy b�dzie n�.
— Je�li b�d� potrzebowa� rady, zwr�c� si� do ciebie — odpowiedzia� m�ody lord. — Gared, zostañ tutaj i pilnuj koni.
Gared zsiadaj�c z konia, rzek�:
— Zajm� si� ogniskiem.
— Jaki z ciebie stary g�upiec! Je�li w lesie czaj� si� wrogowie, to ogie� jest ostatni� rzecz�, jakiej nam trzeba.
— Istniej� wrogowie, kt�rych mo�na odp�dzi� ogniem — powiedzia� Gared. — Nied�wiedzie, wilki i... inne istoty.
—�adnego ognia. — Ser Waymar zacisn�� usta.
Kaptur skrywa� twarz Gareda, lecz mimo to Will dostrzeg� b�ysk w jego oczach, kiedy ten spojrza� na rycerza. Przez moment obawia� si�, �e starzec si�gnie po bro�. By� to kr�tki, brzydki miecz z r�koje�ci� zniszczon� od potu i ostrzem wyszczerbionym od licznych walk, lecz Will nie mia� w�tpliwo�ci, co by si� sta�o z pani�tkiem, gdyby Gared wyci�gn�� go z pochwy.
— �adnego ognia — mrukn�� Gared, wbijaj�c wzrok w ziemi�.
Royce przyj�� to za wystarczaj�cy dow�d uleg�o�ci i odwr�ci� si� do Willa.
— Prowad�.
Ruszyli przez zaro�la, a potem w g�r� zbocza, a� dotarli na jego grzbiet, sk�d wcze�niej Will obserwowa� obcych, ukryty pod drzewem stra�niczym. Ziemia pod cienk� warstw� �niegu by�a wilgotna i �liska, pe�na zdradliwych korzeni i kamieni. Will wspina� si� bezszelestnie. Za to z ty�u dochodzi�o ciche pobrz�kiwanie kolczugi m�odego lorda, szelest li�ci i �ciszone przekle�stwa, kiedy ga��zie czepia�y si� jego miecza i futrzanego okrycia.
Bez trudu odnalaz� ogromne drzewo stra�nicze, kt�rego ga��zie zwiesza�y si� prawie do samej ziemi. Will podczo�ga� si� na brzuchu po �niegu i b�ocie i spojrza� na pust� polan�. Serce w jego piersi zamar�o. Przez moment nie mia� odwagi oddycha�. Blask ksi�yca ukazywa� wyra�nie ca�� scen�: popi� w palenisku, przykryty �niegiem sza�as, ogromny g�az i ma�y, na wp� zamarzni�ty strumie�. Nic si� nie zmieni�o.
Znikn�y tylko cia�a. Wszystkie.
— Bogowie! — Us�ysza� za sob�. Miecz przeci�� ga���, kiedy ser Waymar Royce dotar� na grzbiet wzg�rza. Stan�� obok drzewa; z mieczem w d�oni oraz w sp�ywaj�cym z ramion i �opocz�cym na wietrze futrze tworzy� niezwykle malownicz� posta�, doskonale widoczn� na tle rozgwie�d�onego nieba.
— Na d�! — sykn�� Will. — Co� tu jest nie tak.
Royce nawet nie drgn��. Spojrzawszy na pust� polank�, roze�mia� si�.
— Will, zdaje si�, �e twoi zmarli zwin�li ob�z.
Will chcia� mu odpowiedzie�, ale nie m�g� wydoby� z siebie g�osu, nie potrafi� znale�� odpowiednich s��w. To niemo�liwe. Przesuwa� wzrokiem po opuszczonym obozowisku i zatrzyma� go na toporze. Ogromny berdysz o podw�jnym ostrzu le�a� dok�adnie w tym samym miejscu, w kt�rym go widzia� wcze�niej. Bardzo cenna bro�...
— Wstawaj, Will — rozkaza� ser Waymar. — Tam nikogo nie ma. Przesta� si� chowa� po krzakach. — Will wykona� niech�tnie rozkaz. Ser Waymar obrzuci� go spojrzeniem pe�nym dezaprobaty.
— Nie mam zamiaru wraca� do Czarnego Zamku z mojej pierwszej wyprawy jako pokonany. Znajdziemy tych ludzi. — Rozejrza� si� dooko�a. — Na drzewo. Szybko. Szukaj ognia.
Will odwr�ci� si� bez s�owa. Nie by�o sensu si� sprzeciwia�.
Wiatr wia� coraz mocniej. Czu� jego przenikliwe zimno. Podszed� do ogromnego, szarozielonego drzewa i zacz�� si� na nie wspina�. Niebawem r�ce mia� lepkie od �ywicy. Znikn�� w�r�d igie�. Strach wype�nia� mu �o��dek, niczym nie strawiony posi�ek. Szeptem odm�wi� modlitw� do bezimiennych bog�w lasu i wysun�� z pochwy sw�j sztylet. Wspina� si�, trzymaj�c go w z�bach. Smak zimnego �elaza w ustach doda� mu troch� otuchy.
Nagle z do�u dobieg�o wo�anie m�odego rycerza.
— Kto tam? — Jego g�os zabrzmia� niepewnie. Will zamar� w bezruchu, nas�uchuj�c i wyt�aj�c wzrok.
Las odpowiedzia� szelestem li�ci, szumem lodowatej wody strumienia, pohukiwaniem sowy.
Inni nie wydali najmniejszego d�wi�ku.
